هرگز نباید تصور کنید که زالودرمانی برای بیماران دیابتی مضر است و ترس از عفونت بعد از زالودرمانی نباید مانع استفاده از زالو در این بیماران شود.
پس از بند آمدن خونریزی روی زخم زالو آویشن، گل ختمی و تخم گشنیز به میزان مساوی پودر و با آب جوش خمیر کرده و گرم گرم طوری که رطوبت خود را از دست ندهد به مدت ۲۴ ساعت بسته می شود که باعث جلوگیری از عفونت می شود و بیماران قند خون مانند سایر افراد با این ضماد از عفونت احتمالی مصون می مانند. مصرف دمکرده یا جوشانده آویشن پس از خونگیری روزی سه بار باعث پیشگیری و دفع هرگونه عفونت می شود.
مثلا اگر هر ۶ ساعت یک کپسول سفالکسین بخورند یا روزانه یک عدد قرص سفیکسیم میل کنند، همان اثر را دارد که روزی سه لیوان جوشانده آویشن میل نماید. اینک برای محافظت از زخم زالو بیشتر توضیح می دهیم.
این مطلب هم ببینید :
فیلم درمان زخم پای دیابتی با زالو درمانی
محافظت از زخم زالو بعد از زالو درمانی دیابت
پس از سیر شدن زالوها و جدا شدن آنها از بدن ممکن است اطراف نیشها ورم کند که این هم معمولا بیمار را دچار وحشت می کند، این ورم به دلیل مختل شدن سیستم انعقادی خون توسط بزاق دهان زالو است که راه را برای ورود انواع قارچها و میکروبها به داخل بدن آزاد می گذارد.
برای رفع آن روش زیر را به کار برید
آویشن شیرازی، گل ختمی، تخم گشنیز از هرکدام حدود ۲۰ گرم باهم مخلوط و آسیاب کنید و با آب جوش خمیر کرده، پس از بند آمدن خونریزی داغ داغ روی جای نیش زالوها به اندازه یک لایه ضخیم به قطر چند میلیمتر بمالید و روی آن را با باند استریل کاملا بپوشانید و روی باند را با چسب ببندید تا این خمیر به مدت ۲۴ ساعت بماند و هرگز خشک نشود.
این روش باعث بهبود سریع زخم شده و هر نوع ورم و عفونت احتمالی را از بین می برد، مشروط بر آنکه دارو چنان خوب پانسمان شود که تا ۲۴ ساعت مرطوب مانده و خشک نشود تا دارو بر روی زخم تخمیر شده و مانند خمیر نان کمی ترش گردد. در این حالت دارو خاصیت ضد چرکی و ضد عفونی کنندگی شدید پیدا می کند.
بنابراین روش تا ۳۲ ساعت نباید محل زالو را بشویید و یا به آن دست بزنید و یا بخارانید. بهتر است از داروهای شیمیایی مانند بتادین و ساولن استفاده نکنید بلکه همان داروی گیاهی که ذکر کردیم برای از بین بردن زخمها معمولا کافی است. چنانچه اصرار دارید که از داروی شیمیایی استفاده کنید فقط الکل سفید مصرف نمایید. جای نیش زالوها برای خاریدن بسیار مستعد می باشد امّا هرگز نباید زخم زالو و اطراف آن را بخارانید.
چنانچه پس از ۲۴ ساعت که خمیر گیاهی مذکور را از روی آن برداشتید باز هم محل زخم خارش نمود و یا اگر هنوز متورم است دوباره به مدت ۲۴ ساعت خمیری با همان فرمول و همان طرز مصرف روی زخم ببندید و پس از آن با سرکه مخلوط با آب که روی آتش به جوش آمده است محل زخم را بخور دهید.
در نهایت اگر در موارد محدودی خارش باز نایستاد می توانید از پمادهای ضد خارش مانند کالامین D یا کالاندولا استفاده کنید و چنانچه بهطور استثناء ورم و خارش شدیدتر از این تمهیدات است با صلاح دید پزشک از آمپول و قرصهای آنتی بیوتیک مانند سفیکسیم یا سفالکسین استفاده نمایید. البته ما در موارد بسیار استثنایی با چنین افرادی روبرو شدیم که نسبت به خونگیری با زالو و یا هر روش دیگر حساس می باشند.
این افراد به خاطر فواید شدید زالودرمانی هرگز نباید بهخاطر چند روز خارش و ورم، دست از این کار بردارند. هدف ما از طرح این مسائل استثنایی این است که مردم بدانند زالودرمانی مشکل حادی برای آنان ایجاد نمی کند و در طب ایرانی برای همه این مسائل راهکارهای لازم پیشبینی شده است. توجه کنید که هر زخمی باید به طریق مخصوص به خود مواظبت شود.
کسانی که پس از خون درمانی در حمام از مخلوط سدر و روغن زیتون و سرکه به جای صابون استفاده کنند فایده می بینند. این آبزن گیاهی بهبود زخم نیش زالوها را تسریع بخشیده و از هر نوع عفونت جلوگیری می نماید و از طرف دیگر یک حالت نشاط و انبساط و سرحالی در انسان ایجاد می کند.
در هرحال ورم حاصل از خونگیری با زالو یا حساسیت است یا از عفونت. علاج عفونت را گفتیم امّا در صورت حساسیت از داروهای ضد حساسیت شیمیایی نیز می توانید با تجویز پزشک استفاده کنید، یا روی محل نیش زالو بادکش بگذارید، یا از دمکرده و جوشانده های ضد حساسیت مانند شوید و گشنیز و مرزنجوش که با هم جوشاندهاید میل کنید. گشنیز را با شش گوسفند و جو بپزید غذای ضد حساسیت خوبی در کنار سایر روشهای ضد حساسیت میباشد.
منبع: سلامتی
