آیا با روشهای طب سنتی می توان آبسه و کیست را درمان نمود؟
پاسخ بلی است. میتوان با استفاده از حجامت در موارد خفیف و در موارد پیشرفته تر از آنزیمهای زالو بهره برد.
باید توجه داشت که اثر بخشی آنزیمهای زالو برای تخلیه کیست ها و آبسه ها بر همگان روشن است. آنزیمهای زالو موجب سر باز کردن و کمک به تخلیه کیسته میشود. به عنوان مثال به راحتی با ۲ الی ۳ جلسه زالو درمانی می تاون کیست پایلونیدال و یا دیگر کیستها را درمان نمود. موارد مشابه در درمان کیستهایی که در باسن در اثر تزریقات ایجاد شده است نیز صدق می کند.
در ذیل اندکی در مورد درمان و مکانیسم ایجاد کیست شرح داده شده است.
درمان آبسه و کیست در طب سنتی با داروهای گیاهی
در میان بیمارانی که برای درمان به مطب های مراقبت های اولیه و بخش های اورژانس مراجعه می کنند، مواجهه با عفونت های پوست و بافت نرم، از جمله آبسه های پوستی، شایع است. آبسه های پوستی می توانند در هر ناحیه ای از بدن رخ دهند ولی به طور شایعی در زیر بغل، باسن و اندام ها یافت می شوند. درمان اولیه آبسه های پوستی، برش و درناژ است که می توان با حجامت این مهم را انجام داد؛ آنتی بیوتیک به تنهایی برای درمان بسیاری از تجمعات حجره حجره (Loculated) ماده عفونی ناکافی است. برش و درناژ آبسه غالبا اقداماتی سرپایی به شمار می روند و بیشتر آبسه های پوستی لوکالیزه بدون سلولیت را می توان بدون آنتی بیوتیک درمان نمود. موارد مرتبط با عفونت های پوستی نیازمند درمان آنتی بیوتیکی می توانند پیچیده باشند و فراتر از مجال این مقاله هستند.
تشخیص آبسه پوستی اولین قدم برای موفقیت آمیز بودن اقدام درمانی به شمار می رود. اکثر آبسه های پوستی، تندر و دارای تموج یا قرمز و بدون سفتی توصیف می گردند. در صورت وجود تورم، درد، قرمزی و تموج در معاینه فیزیکی ناحیه درگیر، تشخیص وجود یک آبسه زمینه ای میسر می شود. تشخیص آبسه های پوستی خود به خود تخلیه شونده نیز با معاینه فیزیکی به تنهایی مقدور است. اگر معاینه دوپهلو باشد، آسپیراسیون سوزنی آبسه پوستی مشکوک، می تواند تشخیص آبسه لوکالیزه را تسهیل نماید. سونوگرافی در بستر ابزار تکمیلی ارزشمندی برای شناسایی نواحی لوکالیزه مایع زیر پوست به شمار می رود که ممکن است معرف ناحیه ایزوله ای از عفونت باشد، برای اندازه گیری ابعاد آبسه نیز می توان از سونوگرافی استفاده کرد. استفاده از سونوگرافی به این منظور رو به افزایش است و می تواند به تشخیص کمک کند. قدم بعد از تشخیص آبسه عبارت است از تعیین لزوم یا عدم لزوم برش و درناژ. بیشتر آبسه های پوستی در صورتی که بیش از ۵ میلی متر قطر داشته باشند و در محلی قابل دسترسی واقع باشند، برای برش و درناژ مناسب اند.
کنترااندیکاسیون ها
آبسه های بسیار بزرگ یا آبسه های عمیق در نواحی دشوار برای بی حس کردن را در اتاق عمل، بهتر می توان درمان کرد. برش و درناژ برای سلولیت بدون آبسه زمینه ای اندیکاسیون ندارد. باکتریمی گذرای ناشی از برش و درناژ ممکن است نیازمند درمان پیش از عمل با آنتی بیوتیک ها و تجدیدنظر در زمان اقدام درمانی برای بیماران در معرض خطر بیشتر آندوکاریت باشد(از جمله بیماران دارای دریچه های قلبی غیرطبیعی یا مصنوعی). توصیه های یک متخصص صلاحیت دار می تواند برای مناطقی از بدن که برای آنها نگرانی های خاصی از لحاظ زیبایی وجود دارد (از جمله صورت یا پستان) مهم باشد. آبسه های کف دست، کف پا یا چین بینی لبی می توانند عارضه دار شوند و ممکن است نیازمند مشاوره با یک متخصص جراحی صلاحیت دار باشند.
آمادگی
پس از توضیح مراحل کار و خطرات و فواید آن برای بیمار از او رضایت آگاهانه کسب کنید. قبل از اخذ رضایت، امکان ایجاد درد، خونریزی و تشکیل اسکار را برای بیمار توضیح دهید. برای تایید این که در حال درمان بیمار صحیح هستید، برای شناسایی محل صحیح جراحی، کسب موافقت در مورد انجام این اقدام درمانی و اطمینان از در دسترس بودن تمام تجهیزات مورد نیاز وقت بگذارید. قبل از شروع به کار، دست های خود را با صابون ضدباکتری بشویید. از آنجا که بسیاری از آبسه ها تحت فشار هستند اطمینان حاصل کنید که در تمام مراحل کار دستکش به دست و محافظ صورت دارید تا از مواجهه با مایعات بدن پرهیز گردد. تمام تجهیزات را روی یک میز کنار بستر، در دسترس قرار دهید. به بیمار طوری وضعیت دهید که ناحیه مورد درناژ کاملا مشخص و به راحتی قابل دسترسی باشد و در عین حال از راحتی بیمار اطمینان حاصل نمایید. نور را طوری تنظیم کنید که مشاهده آسان آبسه میسر باشد. یک ماده پاک کننده پوست (مثل کلرهگزیدین یا پوویدون آیوداین) را دایره وار به کار ببرید (شروع از محل حداکثر آبسه). ناحیه وسیعی در خارج از زخم را بپوشانید تا از آلودگی تجهیزات جلوگیری گردد.
مراقبت های بعدی
پس از بیشتر موارد موفقیت آمیز برش و درناژ در افراد سالم، درمان با آنتی بیوتیک لازم نیست. برای یک آبسه ساده، درناژ باز زخم به مکانیسم های دفاعی بدن اجازه می دهد عفونت را، بدون نیاز به مواجهه بیمار با عوارض جانبی بالقوه درمان ضد میکروبی، از بین ببرد. بیماران دچار سلولیت گسترده در ورای ناحیه آبسه یا مبتلا به بیماری های هم زمان قابل ملاحظه ممکن است به درمان تکمیلی با آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند.
کیستهای صورت نیز به راحتی با حجامت و درصورت نیاز زالو برطرف میشوند. اثر آنها بسیار قدرتمندتر از داروهای شیمیایی نظیر راکوتان است.
درمان آبسه و کیست در طب سنتی با داروهای گیاهی
کیست پیلونیدال
بیماری پایلونیدال یک بیماری مزمن است که در آن کیست مویی در ستون فقرات تشکیل می شود. کیست پایلونیدال اغلب بدون علامت است، دراثر فعالیت هایی مانند دوچرخه سواری فرد آگاه میشود.علائم اصلی بیماری پایلونیدال درد، تورم، قرمزی و چرک در استخوان است. اغلب تب همراه با این نشانه ها وجود د ارد، و شخص قادر به نشستن و یا راه رفتن نیست.
کیست پیلونیدال یا سینوس پیلونیدال یک کیسه کوچک پوستی حاوی مو در قسمت پایین کمر است. این بیماری در جنگ جهانی دوم به نام بیماری رانندگان جیپ معروف بود. این کیست به صورت یک منفذ پوستی کوچک نمایان شده و گاهی چیزی بیش از یک فرورفتگی حاوی چند موی پیچیده نیست.
بیماری پیلونیدال به شکل یک آبسه حاد یا سینوس تخلیه شونده در ناحیه ساکرو کوسیکس بروز میکند. این کیست یا آبسه معمولا در انتهایی ترین نقطه ستون فقرات ایجاد میشود.
این کیست مستعد عفونت است. کیستهای پیلونیدال در افراد سیاه پوست ناشایع است.
هر دو جنس مبتلا میشوند ولی در مردان شایع‌تر است. عفونت کیست معمولاً در اوایل بزرگسالی (۴۰-۱۸ سال) آغاز میشود. بیشترین رده سنی بین ۱۶ تا ۲۶ می‌باشد.
از نظر آماری از هر ۱۰۰ هزار نفر ۲۶ نفر به این بیماری مبتلا میشود.
بیماری پیلونیدال یک بیماری نسبتا فراوانی است که علت ایجاد آنرا فرو رفتن مو در عمق پوست می دانند. این بیماری بیشتر در ناحیه ساکروم دیده می شود ولی در قسمت های دیگر بدن مثل زیر بغل‘ناف و یا ناحیه پیوبیک نیز ممکن است ایجاد شود. در ناحیه ساکروم سوراخ Sinus آن در خط وسط ظاهرمیشود و سوراخ های دیگر پایین تر یا بالاتراز آن و ممکن است در لاترال ظاهر شود.
دیواره سینوس را Squamous epithelium می پوشاند و تغییرات بدخیمی در آن نادر است. ولی تا کنون چند مورد Squamous cell carcinoma گزارش شده است.
واژه پیلونیدال به معنی nest of hairs (آشیانه‌ای از موها)است . سینوس، آبسه‌ای هست که دارای مجرایی به سطح پوست شده. اما همیشه آبسه پیلونیدال همراه سینوس نیست.
این بیماری بیشتر در افراد پر مو دیده می شودو بیشتر شامل حال کسانی است که شغلهای نشسته دارند به همین علت به آن بیماری رانندگان هم گفته می شود. بیشتر بیماران هنگامی مراجعه می کنند که که مو وارد بدن شده و یک عفونت موضعی ایجاد کند و به فولیکولیت تبدیل شده و بعد از آن به مرور زمان بصورت یک آبسه در آید و موجب درد و توده پشت(بالای شکاف باسن ) می گردد. بیمار موقع نشستن درد دارد.
در این مرحله که فاز حاد بیماری است،آبسه باید تخلیه شودو اینکار با بی حسی موضعی و شکاف روی آن و خارج کردن ترشحات و چرک صورت می گیرد. و بیمار با دستورشستشوی روزانه مرخص می شود . و در مرحله بعدی که بعد از چند هفته است بیمار باید جهت جراحی اصلی مراجعه کند.
در عده ای از بیماران هم به علت تخلیه خود به خود آبسه، محل تخلیه بصورت یک سینوس کامل باقی مانده و مجرا کاملا تکامل یافته و بیمار دائما دچار ترشح خواهد شد و هیچ وقت این سوراخ بسته نخواهد شد. در زمان معاینه موقع نگاه روی پشت بیمار روی خط مرکزی بالای شکاف باسن اغلب یک یا چند منفذ دیده می شود که ممکن است ترشح واضح داشته باشد در این مرحله بیمار درد ندارد و فقط از ترشحات ناحیه شکایت می کند.
این ترشحات اغلب قهوه ای مایل به قرمز رنگ هستند و گاهی بد بو می باشد. در مرحله اول که بیمار با درد مراجعه می کند به عنوان آبسه پایلونیدال و در مرحله بعد که مجرا تشکیل شده و بیمار ترشح دارد این مشکل را به عنوان سینوس پایلونیدال معرفی می کنند.
البته این مشکل ممکن است درجاهای دیگر بدن نیز ایجاد شود ولی بیشتر در ناحیه پشت و روی شکاف باسن دیده می شود. ولی در برخی افراد ممکن است در ناف ویا بین انگشتان ( در آرایشگر ها) نیز دیده شود، که بیشتر با علامت درد و ترشح شناسایی میشود. سینوس پایلونیدال باید جراحی شود و احتمال بد خیمی روی پوست در برخی مقالات در موارد ترشح مزمن از مدخل سینوس گزارش شده است .
نشانه‌ها
در صورت عدم عفونت علامتی ندارد. با ایجاد عفونت علایم زیر بروز میکند: درد، قرمزی، احساس درد با لمس و تورم ناحیه مبتلا ، تب و لرز ، ترشح چرکدلایل
این کیست ناشی از اختلالی خفیف است که در طی تکامل جنینی رخ می‌دهد. عامل عفونت معمولاً استافیلوکوک است. این وضعیت در مردانی که دارای مقادیر زیادی موی بدن هستند، بیشتر رخ می‌دهد. علت دقیق نامشخص است، اما ممکن است به علت وجود نقصی در تکامل این ناحیه باشد. رشد مو در این محل تمایل دارد به طرف داخل باشد، و احتمال دارد باعث عفونت در سینوس و در نتیجه یک آبسه دردناک شود.درمان
درمان کیست عفونی شده معمولاً شامل برش دادن برروی آبسه و تخلیه چرک و گاهی جراحی به منظور برداشتن کل ناحیه عفونی می‌باشد. التیام زخم جراحی ممکن است چند ماه به طول انجامد زیرا باید از عمق زخم ترمیم شود. یک تکه گاز باید برروی زخم قرار داده شود تا هم امکان هواخوردن وجود داشته و هم از ساییده شدن لباس‌ها به زخم جلوگیری شود.
روشهای مختلفی برای جراحی سینوس پایلونیدال وجود دارد. احتمال عود مجدد وجود دارد و بستگی به تکنیک جراحی دارد ولی کمترین احتمال عود در روش جراحی باز است که در این روش با ایجاد یک برش لوزی شکل کیست و منافذ آن را خارج می کنند و زخم را باز می گذارند که به صورت روزانه شستشو داده شده و پانسمان می شود و حدود ۳-۲ ماه زمان می برد که دوباره ترمیم شود.
دخالت فوری در زمان ظهور علایم اولیه عفونت ممکن است از ایجاد آبسه جلوگیری کند. شما باید ناحیه را در آب ولرم مرطوب کرده تا ناراحتی تسکین یابد و در اولین فرصت ممکن با پزشکتان مشورت نمایید. ممکن است جهت درمان عفونت، آنتی بیوتیک خوراکی تجویز گردد.
در مورد علت این بیماری اختلاف وجود دارد ولی مهمترین علت آن گرفتار شدن مو در نسج عمقی ناحیه ساکرو کوکسیکس میدانند. بیماری پیلونیدال بطور شایع, مردان را بیش از زنان گرفتار میکند, بخصوص آنهائی که دارای موی بسیار در چین گلوتئال هستند.
این بیماری اغلب برای اولین بار در دوران بلوغ و هنگاهی که رشد مو و فعالیت غدد چربی افزایش می یابد , بروز میکند.بنابراین افرادی که موهای زیادی در ناحیه بالای باسن دارند با انجام لیزر موی زاید از بروز این بیماری پیشگیری میکنند.
کیست پیلونیدال یا سینوس پیلونیدال یک کیسه کوچک پوستی حاوی مو در قسمت پایین کمر است. . این کیست به صورت یک منفذ پوستی کوچک نمایان شده و گاهی چیزی بیش از یک فرورفتگی حاوی چند موی پیچیده نیست. بیماری پیلونیدال به شکل یک آبسه حاد یا سینوس تخلیه شونده در ناحیه ساکرو کوسیکس بروز میکند.
این کیست یا آبسه معمولا در انتهایی ترین نقطه ستون فقرات ایجاد میشود. این کیست مستعد عفونت است. . هر دو جنس مبتلا میشوند ولی در مردان شایع‌تر است.
عفونت کیست معمولاً در اوایل بزرگسالی آغاز میشود. سینوس، آبسه‌ای هست که دارای مجرایی به سطح پوست شده. اما همیشه آبسه پیلونیدال همراه سینوس نیست. نشانه‌ها در صورت عدم عفونت علامتی ندارد. با ایجاد عفونت علایم زیر بروز میکند: درد، قرمزی، احساس درد با لمس و تورم ناحیه مبتلا ترشح چرک دلایل این کیست ناشی از اختلالی خفیف است که در طی تکامل جنینی رخ می‌دهد. عامل عفونت معمولاً استافیلوکوک است. علت دقیق نامشخص است، اما ممکن است به علت وجود نقصی در تکامل این ناحیه باشد.
[…] برای ترویج طب سنتی […]
[…] بدانید و آگاه باشید که در طب سنتی میگرن وجود ندارد. این نوشته بر اساس راندمان صد در صد […]
[…] مرکز درمانی طب سنتی ، زالو درمانی ، حجامت ، فصد در تهران کجاست؟ در این […]