بایگانی دسته ی گیاهان دارویی

اعلام رضایت بیمار برای درمان گرفتگی قلب و عروق با طب سنتی – ویدئو را در انتهای این مطلب مشاهده بفرمائید/ مرکز تخصصی طب سنتی دکتر کیوان یعقوبی / جهت رزرو وقت قبلی با شماره های مرکز درمانی طب سنتی تماس بگیرید تلفن ۰۲۱۷۷۳۴۶۶۳۳ موبایل ۰۹۳۹۲۶۲۰۱۲۴

مزاج افراد متفاوت است و شناخت این تفاوت ها در درمان فشارخون بسیار مهم است. با این وجود جوشانده برگ زیتون و تخم کرفس برای کاهش فشار خون توصیه می شود.

بیماری فشارخون علائمی مانند سرخ شدن رنگ صورت، برجستگی عروق و نبض بالا دارد. البته در مزاج های مختلف کمی متفاوت است که در ادامه توضیح داده می شود:

کاهش فشار خون با طب سنتی و گیاهان دارویی

کاهش فشار خون در بلغمی مزاج ها

گاهی نیز فشارخون بالا در افراد بلغمی مزاج متفاوت بروز می کند که رنگ چهره آن ها به سیاهی تمایل دارد، این افراد باید از مصرف ماست، دوغ و سالاد بپرهیزند و از خوراکی های گرم بیشتر استفاده کنند بنابراین مصرف آویشن و سیاهدانه کمک کننده است.

کاهش فشار خون در صفراوی مزاج ها

گاهی در برخی افراد که مزاج صفراوی دارند فشارخون به رنگ زرد در چهره نمایان می شود که برای آن ها پرهیز از مصرف غذاهای گرم و ادویه هایی مانند فلفل و زنجبیل و غذاهای چرب و شیرین توصیه می شود.

کاهش فشار خون

* برخی گیاهان برای کاهش فشارخون مفیدند مثلاً برگ های زیتون از فسفر، کلسیم، منیزیم و مواد قندی تشکیل شده که مصرف جوشانده آن برای بیماران مبتلا به فشارخون مناسب است.

* تخم گیاه کرفس نیز برای کاهش فشارخون توصیه می شود چون مقدار زیادی کلسیم دارد و می توان آن را به صورت جوشانده مصرف کرد.

* سنبل الطیب نیز به کاهش فشارخون کمک می کند.

* بهترین دارو برای همگان خوردن مقداری گل بیدمشک است که مسکن خوبی است.

* همچنین، رژیم سیر و آبلیمو که ۳۰ حبه سیر پوست گرفته را با ۵ عدد لیموترش تازه با پوست که چند برش روی پوست آن زده شده است در مخلوط کن ریخته تا خمیر شود. خمیر به دست آمده را با یک لیتر آب روی شعله بسیار کم به جوش رسانده، شعله را خاموش کنید تا سرد شود، سپس آن را صاف کرده و در یخچال نگهداری کنند، صبح ناشتا ۵۰ سی سی یا یک استکان تا ۴۰ روز مصرف شود. هر ۶ ماه تمدید شود که کاهش دهنده فشار خون و باز کننده عروق است.

* دمکرده چای ترش عصرها و دم کرده گل گاوزبان و لیمو امانی و دمکرده میوه آلبالو و دم کرده زرشک آبگیری، دمکرده میوه نسترن، دم کرده فلوس و خیار چنبر فشار خون را پایین می آورد.

* آش آبغوره برای کاهش فشار خون و همچنین، رفع غلظت خون بسیار مفید است و نیز آش آلو.

* شربت سیر نیز برای کاهش فشار خون بالا مفید است به این ترتیب که دو پیاز سیر را له کرده در یک لیوان آب و ۱۰۰ گرم شکر ریخته و بجوشانید تا به قوام بیاید هر روز ۲ قاشق سوپ خوری از آن مصرف شود.

* دوغ را در ظرفی ریخته و از شب تا صبح در هوای آزاد قرار دهید، روی ظرف را با پارچه نازکی پوشانده تا از ورود گرد و خاک جلوگیری شود، آبی که بالای دوغ جمع شده را برداشته و مصرف کنید.

* شیره فندق نیز پایین آورنده فشار خون است. مصرف ۲ الی ۳ لیوان در روز برای کاهش فشارخون و رفع ناراحتی های گوارشی بسیار مفید و مؤثر واقع می شود. این شیر برای افرادی که از فشار خون بالا رنج می برند، بسیار مفید است که به این شکل استفاده می شود: مغز فندق خام ۵۰ گرم، عسل ۳ قاشق غذاخوری و آب سرد ۳ لیوان. پوست فندق ها را گرفته آن ها را به همراه آب و عسل در مخلوط کن ریخته تا به طور کامل مخلوط شود و به صورت شیر در آید.

کاهش افزایش فشار خون بالا پایین با طب سنتی گیاهان دارویی

کاهش سریع فشار خون با طب سنتی

از دیگر راهکارهای کاهش سریع فشار خون با طب سنتی می توان به مالش ساق پاها، بادکش ساق پاها و استفاده از قطره نازیل به صورت زیر زبانی برای درمان اورژانسی فشار خون اشاره کرد. همچنین دو حبه سیر را له کرده ۳ قاشق سوپ خوری روغن زیتون به آن بیفزایید و برای پایین آوردن فشار خون آن را به کف پاها بمالید.

اگر فشارخونی ها احتیاط کنید

کاهش مصرف گوشت قرمز برای مبتلایان به بیماری فشارخون توصیه می شود و در مقابل مصرف خوراکی هایی که دارای سماق و گشنیز هستند مناسب است.
برای کنترل فشار خون از خوردن گوشت قرمز، مواد غذایی چرب، شوریجات، تخم مرغ، غذاهای غلیظ و دیر هضم خودداری کنید. همچنین در خوردن جوانه گندم احتیاط شود و در مواقعی که فشار خون بالاست مصرف جوانه گندم متوقف شود.

خارشتر، گیاهی است چندساله به ارتفاع ۲۰ تا ۱۲۰سانتی‌ متر و دارای شاخه‌های متعدد خاردار به‌رنگ سبز تا سبز مات. طول خارها، از ۱ تا ۶سانتی‌متر متغیر بوده و زاویه آنها، تقریباً راست است. برگ‌ها، بیضی‌ شکل به‌طول۱۰ تا ۱۵ و عرض۳ تا ۵ میلی‌متر و گُل‌ها، که معمولاً در محور خارها و به‌تعداد ۲ تا ۸عدد در هر خار ظاهر می‌شوند، به‌رنگ قرمز ارغوانی تا جگری هستند. کاسه گُل، بدون کُرک است و میوه، به‌صورت نیام دانه‌تسبیحی، حاوی ۴ تا ۷دانه می‌باشد. سطح نیام، صاف یا دارای خارهای کوتاه است.

گیاه دارویی خارشتر و خواص گیاه خارشتر

در دنیا، ۱۲گونه خارشتر وجود دارد که فقط ۲گونه آن در ایران می‌روید. گونه غالب در ایران، Alhagi maurorum است که شرح گیاهشناسی آن، در بالا آورده شد؛ اما گونه‌ای دیگر به‌نام Alhagi graecorum نیز در جنوب و جنوب‌غربی ایران می‌روید که قدّی کوتاه‌تر، خارهای انبوه‌تر، کاسه گُل کاملاً دندانه‌دار، میوه پوشیده از کرک‌های ابریشمی فشرده و نیامی تقریباً دانه‌تسبیحی دارد. این گیاه را پیش‌تر به‌نام Alhagi manifera می‌شناختند. خارشترِ غالب یا Alhagi maurorum، دارای اسامی قبلی و مترادف A. persarum،A. camelorum و A. pseudalhagi بوده است. نام‌های دیگر فارسی خارشتر عبارت است از خاراشتر، خاربز و علف ترنجبین، که در گناباد به آن خرنگبین (خارانگبین) می‌گویند. نام عربی این گیاه، الحاج است که نام علمی گیاه، Alhagi نیز از همین واژه گرفته شده است. واژه camelorum نیز به زبان لاتین، به معنی شتر است.

ریشه خارشتر بسیار عمیق، قوی و گسترده است؛ به‌طوری‌که یکی از عوامل تخریب بناهای باستانی به‌شمار می‌رود. این گیاه معمولاً در بیابان‌ها ومناطق کویری می‌روید؛ ‌اما به‌صورت یک علف‌هرز سِمِج در اکثر مزارع، باغ‌ها و زمین‌های دست‌ورزی‌شده، به‌سرعت گسترش پیدا می‌کند و حتی گاهی آسفالت را نیز شکافته و از آن سر بَر می‌آورد.

جالب است بدانیم هرچند خارشتر، مورد تعلیف شتر و بُز قرار می‌گیرد و زنبور عسل نیز به گُل‌های آن علاقه دارد، اما تنها در بعضی زیست‌بوم‌های خاص و در صورت وجود و فعالیت حشره‌ای خاص می‌تواند ترنجبین تولید کند.

خواص و کاربردهای گیاه دارویی خارشتر

طبیعت خارشتر از نظر حکمای طبّ سنتی، خیلی گرم‌وخشک است و به‌عنوان مُدرّ و مُسهِل از آن بهره می‌برند. همچنین، جوشانده آن مُعرِّق است و مالیدن روغن برگ‌های آن برای روماتیسم مفید است. گُل‌های آن نیز برای التیام بواسیر مؤثر است. بر طبق تحقیقات جدید مشخص شده است که مواد موجود در ریشه خارشتر می‌تواند در تقویت سیستم دفاعی بدن مؤثر واقع شود و لذا گزینه مناسبی برای درمان و مهار بیماری ایدز به‌شمار می رود.

ترنجبین

ترنجبین، معرَّب ترنگبین (ترانگبین=عسل تازه) است که به عربی، مَنّ (بر وزن ظَنّ) گفته می‌شود. بر اثر فعالیت گونه‌ای حشره سخت‌بالپوش (احتمالاً نوعی Larinus) بر روی شاخه‌های جوان گیاه خارشتر، شیرابه‌ای تراوش می‌شود که به‌تدریج مانند ذرات نبات بر روی گیاه، سفت شده و مستقر می‌شوند. این حشره معمولاً در مناطق کویری و بیابانی دیده می‌شود؛ بنابراین جایی که این حشره نباشد، گیاه خارشتر نمی‌تواند ترنجبین تولید کند. افراد محلی، صبح زود و قبل از طلوع آفتاب، شاخه‌های حاوی ترنجبین را جمع‌آوری کرده و در محل تمیزی آنها را قرار می‌دهند. سپس با ضربه‌زدن و تکاندن آنها روی پارچه‌های سفید و تمیز، ترنجبین را به‌دست آورده و پس از تمیز کردن، آن را به بازار عرضه می‌کنند.

واژه عربی مَنّ (ترنجبین) در تورات و قرآن هم آمده است؛ به‌صورتی‌که در قرآن سه‌بار (سوره بقره آیه۵۷‌، سوره اعراف آیه۱۶۰ و سوره طه آیه۸۰) به آن اشاره شده است. علمای قدیم اسلامی می‌پنداشتند که مَنّ، شبنمی است که از آسمان روی خاری که آن را حاج (خارشتر) می‌نامند، می‌نشیند و پس از خشک‌شدن مبدّل به مَنّ می‌شود. برای اولین‌بار، ابوریحان بیرونی دریافت که ترنجبین، از تراوشات خود گیاه است.

خواص و کاربرد ترنجبین

ترنجبین، در حقیقت ماده‌ای قندی است که مقدار زیادی ساکارز طبیعی دارد؛ به‌همین علت، طعمی شیرین داشته و به‌عنوان طعم‌دهنده و شیرین‌کننده در صنایع داروسازی کاربرد دارد. سابقاً، در خراسان و یزد به‌صورت سنتی از آن قند تهیه می‌کردند و هم‌اکنون نیز در صنعت ساخت گَز مورد مصرف قرار می‌گیرد.

ترنجبین به‌عنوان یک فرآورده گیاهی، در طبّ سنتی بسیار رایج است و طبق نظر حکمای طب سنتی، طبع آن کمی گرم و تر است و ‌به‌عنوان مُلیِّن، ‌مسهل صفرا، تب‌بر، خنکی، رافع سرفه‌، رافع زردی، برطرف‌کننده یبوست، برطرف‌کننده درد سینه و رافع عطش و تب‌های گرم، کاربرد دارد. استفاده مقدار کمی از آن، برای فرونشاندن تب‌های نوزادان و کودکان و نیز برای لینت مزاج آنها متداول بوده است.

مصرف ترنجبین با آب پنیر برای اخراج اخلاط سوخته، با ماءالشعیر برای دفع اخلاط گرم، مخلوط با کره گوسفندی برای بازکردن مجاری ادراری‌ (حبس‌البول) و با آب زیره برای رفع صدای شکم (قرقر شکم) ‌که با تب خفیف توأم باشد، مفید است.

احتیاط

بیماران مبتلا به حصبه، اسهال خونی، بواسیر، خون‌ادراری و آبله نباید از ترنجبین استفاده کنند. ترنجبین، مضرّ طحال است و برای اشخاص گرم‌مزاج، مناسب نیست.

هنگام و مقدار مصرف

بهترین موقع برای بهره‌گیری از خواص درمانی ترنجبین، خوردن آن به‌صورت ناشتا در صبح‌ها می‌باشد و مقدار خوراک آن نیز بسته به سنّ بیمار، از۱۰ تا ۳۵گرم می‌باشد